'Ik zag de angst in haar ogen'
Een heel aangrijpend verhaal, maar wat me net zo erg raakte was de liefde die ik zag en voelde tussen Clemetina en Milagre. Als ze even niet werd gefilmd, dan lag ze naast hem op haar knieën en zong ze liedjes voor hem. Ik zag de wanhoop in haar ogen als we het over zijn gezondheid hadden. De angst in haar ogen bij alleen al de gedachte dat hij zou kunnen overlijden.
Milagre werd behandeld, kwam aan, werd sterker en aanvankelijk leek het een succesverhaal. Ik ging weer terug naar Nederland met een goed gevoel. Totdat ik dit bericht kreeg van de tolk in Mozambique:
I have sad news about Milagre, the boy you´ve tried to help. He got sick three weeks ago, and Clemetina took him to the hospital but nothing helped. Clementina´s son passed away today at 2:00 pm.
Ik las dit 's morgens bij het wakker worden en ik kwam in tranen op kantoor. Ik heb letterlijk gezegd: 'waarvoor doen we dit allemaal, het heeft toch geen zin?!' Even verloor ik het vertrouwen in ons werk. Totdat ik de cijfers uit Mozambique erbij pakte. Waar ik eerst over aantallen kinderen las, las ik nu over Milagre.
- 85.000 Milagre's overlijden voor hun vijfde verjaardag in Mozambique.
- UNICEF heeft 2,4 miljoen Milagre's die acuut ondervoed waren in meer dan 70 landen kunnen redden.
- Sinds 1990 is chronische ondervoeding bij Milagre's onder de vijf jaar gedaald van 40% naar 25% in 2013.
Dit motiveert mij. Want ik realiseer me dat Milagre al deze kinderen een gezicht heeft gegeven. En dat er nog zoveel te doen is. Als iets tot me doorgedrongen is door het verhaal van Milagre, is het dat ieder kind telt.
Lees ook de andere blogs van Krista