"Ieder kind telt"

28 mei 2015 - Krista van den Berg

In Mozambique stonden we drie ochtenden op rij in het plaatselijke ziekenhuis. Honderden moeders verzamelden zich er elke morgen om hun kinderen te laten wegen en om ervoor te zorgen dat zij hun prikken en vitamines kregen.

Clemetina sonja7 340x248

Kinderen die bij het wegen ondervoed bleken te zijn, werden doorverwezen naar een apart loket waar ze verder onderzocht en waar nodig behandeld werden. Moeders kregen hier voorlichting over gezonde voeding en extra voedzame pindapasta of therapeutische melk voor hun kleintje. Dat was de plek waar wij hen ook aanspraken om te horen of hun verhaal symbool stond voor de problematiek die we in beeld wilden brengen.

Op de derde ochtend iets voor 11 uur troffen we Clemetina bij dit loket. Clemetina is begin 30 en de moeder van Milagre, wat 'wonder' betekent. Clemetina was getrouwd en kreeg 11 jaar geleden haar eerste kind. Dit verloor ze in het eerste jaar. Daarna duurde het ruim 10 jaar voordat zij weer zwanger raakte. Toen dit eindelijk gebeurde en ze het kind bijna voldragen had, vroeg haar man haar of zij op de markt spullen wilde verkopen omdat ze geld nodig hadden. Toen Clemetina die avond thuis kwam zat de deur op slot. Buren vertelden haar dat haar man de spullen uit huis had meegenomen en was vertrokken. Clemetina beviel alleen van haar zoontje en noemde hem Milagre. Omdat ze niet meer had gedacht dat ze ooit nog moeder zou worden. De eerste 3 maanden was hij gezond en groeide hij goed, maar daarna werd hij zwakker en steeds vaker ziek. En nu was hij acuut ondervoed.

Clemetina10 339x253

'Ik zag de angst in haar ogen'

Een heel aangrijpend verhaal, maar wat me net zo erg raakte was de liefde die ik zag en voelde tussen Clemetina en Milagre. Als ze even niet werd gefilmd, dan lag ze naast hem op haar knieën en zong ze liedjes voor hem. Ik zag de wanhoop in haar ogen als we het over zijn gezondheid hadden. De angst in haar ogen bij alleen al de gedachte dat hij zou kunnen overlijden.

Milagre werd behandeld, kwam aan, werd sterker en aanvankelijk leek het een succesverhaal. Ik ging weer terug naar Nederland met een goed gevoel. Totdat ik dit bericht kreeg van de tolk in Mozambique:

I have sad news about Milagre, the boy you´ve tried to help. He got sick three weeks ago, and Clemetina took him to the hospital but nothing helped. Clementina´s son passed away today at 2:00 pm.

Ik las dit 's morgens bij het wakker worden en ik kwam in tranen op kantoor. Ik heb letterlijk gezegd: 'waarvoor doen we dit allemaal, het heeft toch geen zin?!' Even verloor ik het vertrouwen in ons werk. Totdat ik de cijfers uit Mozambique erbij pakte. Waar ik eerst over aantallen kinderen las, las ik nu over Milagre.

  • 85.000 Milagre's overlijden voor hun vijfde verjaardag in Mozambique.
  • UNICEF heeft 2,4 miljoen Milagre's die acuut ondervoed waren in meer dan 70 landen kunnen redden.
  • Sinds 1990 is chronische ondervoeding bij Milagre's onder de vijf jaar gedaald van 40% naar 25% in 2013.

Dit motiveert mij. Want ik realiseer me dat Milagre al deze kinderen een gezicht heeft gegeven. En dat er nog zoveel te doen is. Als iets tot me doorgedrongen is door het verhaal van Milagre, is  het dat ieder kind telt.

Lees ook de andere blogs van Krista