Kinderen uit Beiroet vertellen hun verhaal

Nahla en Omar

“Is het weer oorlog, mama?” Dat is het eerste wat de vijfjarige Omar aan zijn moeder vroeg. Toen ze eenmaal buiten op straat stonden, zag Nahla dat Omar glas in z’n benen had en overal bloed. Ze herinnert zich de chaos en het geschreeuw op straat. Het voelde alsof ze terug was in Syrië. “Nee,” antwoordde Nahla aan Omar, “Het is niet weer oorlog, dit is alleen maar een nachtmerrie.”  

Nu gaat het weer redelijk met hen, onder andere dankzij steun van de hulporganisaties achter Giro555. Omar krijgt mentale hulp en dat helpt steeds beter. Hij slaapt weer door en schrikt minder van harde geluiden.  

Berivan en Daniel

Berivan wist niet wat haar overkwam. “Ik dacht dat het een aardbeving was, overvliegende straaljagers, of een gigantische storm.” Ze vluchtte naar buiten, met de vijfjarige Daniel achter zich aanslepend.  

Buiten waar nog meer chaos heerste, kreeg Berivan spontaan een miskraam. Ze wist direct wat er gebeurde, maar tijd om erbij stil te staan had ze niet. Pas twee uur na de explosie zag ze op een tv de eerste beelden: een gigantische paddenstoel hing boven het havengebied zoals in een rampenfilm.  

Een jaar later maakt ze zich nog steeds zorgen om Daniel. Hij krijgt psychotherapie, net als zijzelf. De hulp kwam op het juiste moment. Ze heeft niet alleen een gigantische explosie overleefd, maar ook op hetzelfde moment een kind gered en een kind verloren.