UNICEF: Schadelijke situatie van kinderen in asielopvang kan zo niet langer

‘Ondanks de signalen van UNICEF en andere experts rond kinderen en jongeren in de noodopvang, gebeurt er niets. Het wordt juist steeds erger. Dit kan en mag niet langer zo. In plaats van bescherming te krijgen, worden honderden kinderen de dupe van het falende asielbeleid’, zegt Suzanne Laszlo, directeur van UNICEF Nederland.

UNICEF ziet dat steeds meer organisaties de noodklok luiden over de situatie van vluchtelingenkinderen. De minimale eisen gesteld aan kinderopvang worden in de huidige crisis niet gehaald en kinderen zitten vaak in een onveilige situatie. Ondertussen slagen het kabinet en de gemeenten er niet in om dit te verbeteren en voor goede, kindvriendelijke opvangplekken te zorgen.

Niet voldoende hulp voor kinderen

In Ter Apel verbleven afgelopen week elke dag meer dan 250 alleenreizende kinderen. Voor een deel van hen was geen bed om in te slapen. Vanuit Ter Apel worden deze kinderen soms verhuisd naar (crisis)noodopvang, maar ook hier krijgen ze niet genoeg begeleiding. Ook hebben lang niet alle kinderen toegang tot onderwijs, medische of psychische zorg. Terwijl dit juist voor deze kinderen extra belangrijk is.

Schadelijk gesleep

In Nederland zijn er veel voorbeelden van kinderen die van de ene noodopvang naar de andere worden gesleept. Zoals een groep gezinnen met in totaal 30 kinderen in de noodopvang in Schinnen. Vorige week werden zij onaangekondigd naar het nieuwe cruiseschip in Velsen gebracht. Na 3 uur reizen bleek bij aankomst op het schip de opvang nog niet klaar te zijn voor hun komst. De gezinnen werden daarom teruggestuurd naar Schinnen. Op de school van de noodopvang in Schinnen kregen leerkrachten via-via te weten dat hun leerlingen niet meer kwamen.

Onzekerheid voor kinderen

Situaties als deze zorgen voor veel stress en onzekerheid bij kinderen. Ze weten niet waar ze gaan wonen en of ze nog naar school kunnen. Terwijl kinderen op de vlucht vaak al ingrijpende dingen hebben meegemaakt. De situatie verslechterd steeds verder en er is ondanks alle noodkreten niets verbeterd.

De (crisis)noodopvang kan de kinderen niet geven wat belangrijk voor ze is.  Een veilige plek om te wonen, slapen en eten, naar school kunnen gaan, naar de dokter als je ziek bent, hulp bij psychische problemen. Dat zijn basisbehoeften voor alle kinderen om zich te kunnen ontwikkelen. De grens van wat nog aanvaardbaar is, is allang bereikt en daar zijn deze kwetsbare kinderen het slachtoffer van.