Yasmin Saker is de communications officer van UNICEF Syrië. In een mail vertelt ze ons over de huidige situatie in het land, over de coronacrisis, de enorme armoede en de oorlog die inmiddels alweer tien jaar duurt.
'Wat al deze kinderen en jongeren gemeen hebben, is dat ze hun jeugd zijn verloren. Een gedachte die mijn hart breekt als ik naar mijn eigen zoon kijk, die net één is geworden.'
Yasmin op bezoek bij een mobiele kliniek. Ze werkt al sinds 2015 voor UNICEF Syrië.
© UNICEF/Nader
‘De oorlog duurt nu al bijna tien jaar, en al die tijd hebben kinderen het meest te verduren gehad. Ze dragen het gewicht van een conflict waar ze niks mee te maken hebben.
De miljoen kinderen die sinds 2011 in Syrië zijn geboren kennen niks anders dan oorlog, verlies en vluchten. Veel kinderen groeien op als vluchteling, ver weg van huis. Een leven zonder geweld en angst is voor deze kinderen een sprookje, iets wat in een land hier ver ver hier vandaan gebeurt. Miljoenen jongeren, ooit levendig en vol dromen, potentie en ambities, zijn nu volwassenen die met moeite het hoofd boven water houden in een steeds ergere economische crisis. Meer dan 80 procent van de bevolking leeft onder de armoedegrens.
Wat al deze kinderen en jongeren gemeen hebben, is dat ze hun jeugd zijn verloren. Een gedachte die mijn hart breekt als ik naar mijn eigen zoon kijk, die net één is geworden.
Als moeder weet ik dat een gezond, veilig en gelukkig kind het enige is wat telt voor een ouder. Als UNICEF-medewerker weet ik ook dat er omstandigheden zijn die het heel moeilijk maken voor ouders om goed voor hun kinderen te kunnen zorgen. UNICEF is er voor deze families.
Rond deze tijd van het jaar is het de winter die de hoofdrol speelt in de zorgen van ouders. Ze zijn gevlucht met niks, de kinderen constant bang dat hun tent overstroomt door de hevige regenbuien. Zelfs als ze terug naar huis kunnen, is dat een terugkeer naar een verwoest gebouw zonder ramen of deuren, zonder ook maar iets om warm te blijven. UNICEF is momenteel bezig om pakjes winterkleding te verzamelen voor kinderen van 0 tot 14, met bijvoorbeeld laarzen, winterjassen en sjaals.
Ik werk al sinds 2015 voor UNICEF, en zie jaar in jaar uit kinderen die hun families zijn verloren, hun thuis en hun school, als ze überhaupt ooit al naar school zijn geweest. Ik zie kinderen die werken om hun families te ondersteunen; dagen lang, zonder gezonde maaltijd om hun groeiende lichamen te ondersteunen.
Maar ik zie ook ontzettend veel veerkracht. Kinderen die een arm of een been zijn verloren en nog steeds kunnen lachen, nog steeds hoop hebben. Zolang we de hoop bij deze kinderen in leven kunnen houden, geven we niet op.
En voor deze kinderen schrijf ik nu ook deze mail. Met jullie hulp kunnen we er in Syrië voor zorgen dat kinderen niet alleen overleven, maar helpen we ze ook om groots te worden. Om alles uit het leven te halen.