Jongeren gevlucht uit eigen land en Nederlandse jongeren die samen bloggen over school, religie, toekomstdromen, de liefde of welk onderwerp dan ook, dat is Write 2 Unite. De Syrische Mohamad (17), de Nederlandse Baran (16) met zijn roots in Turkije, en de Nederlandse Izy (17) bloggen samen.
Write 2 Unite-bloggers Mo, Izy en Baran vormen een team en schrijven samen blogs.
© UNICEF/Tessel in 't Veld
Write 2 Unite-bloggers Mo, Izy en Baran vormen een team en schrijven samen blogs.
© UNICEF/Tessel in 't Veld
Ja, en dan is dit opeens de laatste blog. Het is acht weken geleden dat we elkaar ontmoetten via Write 2 Unite. Het was natuurlijk echt wennen. We hadden geen idee wat we ervan moesten verwachten. Wij zijn drie dagen getraind, vervolgens mochten we gaan bloggen. We zijn gaan bloggen als team, Izy, Baran en Mohamad. Deze laatste blog gaat over het Bloggen. ‘Wat vonden we van Write 2 Unite? Gaan we nog verder bloggen en wat vonden we leuk aan het bloggen?’
Van Write 2 Unite hebben wij zoveel geleerd. Tijdens de training en tijdens het bloggen. Ik, Izy, vond het echt leuk om te zien hoe gemakkelijk je elkaar leert kennen door te bloggen. Je ziet verschillende kanten van een persoon door de verschillende onderwerpen waarover we praten. Wij hebben geblogd over de toekomst en onze families. Ook tijdens de brainstormsessies leer je elkaar kennen in het dagelijks leven. In een gesprek blijft het vaak oppervlakkig, maar als je met elkaar gaat bloggen over een specifiek onderwerp is dat heel anders.
Voor mij, Baran, was het teambloggen in het begin toch echt een uitdaging. Uiteindelijk zijn we er best goed in geworden, maar in het begin moesten we ons allemaal wel aanpassen aan elkaar. Dat deed ik vooral door van elkaar te horen waar je moeite mee had en daar rekening mee te houden. Nou ja, ik, Mo, heb vooral een mooie ervaring achter de rug. Ik heb aardige mensen ontmoet en ook nog geleerd hoe je het beste kan bloggen.
“Ik vind het leukst aan bloggen dat je herinneringen en gevoelens makkelijk kan uiten”
Izy
We zijn het er allemaal over eens dat het wel veel tijd kost. Op dit moment denk ik, Baran, dat ik het hierbij laat. Misschien wil ik het later weer als hobby oppakken, maar nu heb ik het daar echt te druk voor.
Ik, Mo, vind bloggen leuk om te doen, maar ik moet nog echt veel aan mijn grammatica verbeteren. Het lijkt mij, Izy, heel leuk om mijn blog later terug te lezen. Als ik weer ga bloggen, houd ik het voor mijzelf denk ik. Het zou dan meer als dagboek dienen. Ik zou dan over dagelijkse dingen bloggen en misschien meer over de actualiteit. Misschien dat ik het dan later wel openbaar ga zetten, als ik er zelfverzekerd genoeg over ben. Na Write 2 Unite heb ik natuurlijk mijn beste teamleden, Mo en Baran, niet meer naast mijn zijde.
Het bloggen vonden wij allemaal leuk om te doen. Ik, Izy, vind het leukst aan bloggen dat je herinneringen en gevoelens makkelijk kan uiten. Het verwoorden daarvan is soms lastig, maar door je in te leven gaat dat beter. Soms probeer je het uit te leggen, maar kom je er niet uit. Als ik dan later terugkijk weet ik opeens wat ik nou eigenlijk wilde zeggen.
Ook ik, Mo, vond het leuk om de herinneringen die in je hoofd zitten en alle dingen die je hebt meegemaakt te gebruiken tijdens het bloggen. Ik heb natuurlijk veel meegemaakt in Syrië, mijn land, en dat geeft ook veel onderwerpen om over te bloggen.
Mij, Baran, lijkt het ontzettend leuk om later de blogs terug te lezen. Ik vind het het leukst als ik schrijf over onderwerpen die mij echt boeien, dan is het ook makkelijker om snel een blog te schrijven. Als ik nog één blog zou schrijven voor heel Nederland, zou het waarschijnlijk een leuke ervaring zijn die mij is overkomen. Alle drie vinden we het leuk dat je over alles kan bloggen. Dat is ook de reden dat samen bloggen zo leuk is, omdat je over alles kan bloggen vind je altijd wel een onderwerp samen. Bloggen is heel breed en vandaar heel toegankelijk, iedereen kan bloggen!
