Een ontmoeting om te onthouden

Leren waarderen

Baran interviewt Izy.

Welke reis is jou het beste bijgebleven?

Vorig jaar ben ik met mijn school op reis gegaan naar Bolivia. Van tevoren hadden we een kerstactie georganiseerd. Daarmee hebben we geld opgehaald voor verschillende projecten. Deze projecten zijn er om kinderen te helpen. Een aantal maanden later zijn we naar Bolivia gegaan en daar hebben we het opgehaalde geld verdeeld.

Zo, dat lijkt mij een indrukwekkende reis, welke ontmoeting is voor jou belangrijk geweest? En waarom?

Op een dag gingen we de straat op om straatjongeren te helpen. We ontmoetten daar verschillende jongens en meisjes. De jongste was pas 14 jaar! Ik vond het bijzonder om iemand te ontmoeten die in een tegenovergestelde wereld is opgegroeid. Hoe kan het dat je hele leven zo anders loopt, alleen omdat je ergens anders geboren bent? Ik kreeg een dubbel gevoel van de ontmoeting. Ik was bang dat ik de jongeren in gevaar bracht. De politie kwam namelijk langs tijdens ons bezoek en vertelde dat er een overval was gepleegd. Ze zochten de dader. De politie heeft de pik op straatjongeren. ‘Ze worden snel beschuldigd van berovingen of andere misdrijven’, vertelde de begeleiding. De politie vertrok deze keer snel, waarschijnlijk omdat wij er waren. Ik voelde mij na het bezoek een beetje schuldig, omdat ik bang was dat de politie weer terug zou komen en alsnog iemand zou meenemen naar het bureau.

Heb je nog wat geleerd van deze ontmoeting?

Jazeker, deze ontmoeting heeft mij geleerd te waarderen. Soms betrap ik mezelf erop dat ik ontevreden ben. Dan denk ik later terug aan de ontmoeting met de straatjongeren en besef ik dat ik meer zou moeten genieten van alles en iedereen om mij heen.

Een hele andere cultuur

Mohamad ondervroeg Baran over zijn reizen en meest bijzondere ontmoeting.

Hé Baran, reis jij eigenlijk vaak?

Ik reis niet veel, eigenlijk alleen in de zomervakantie. Dat is ook de tijd dat ik mijn familie kan bezoeken. Ik ben geboren in Nederland, maar ben van Turkse afkomst. Mijn opa, mijn moeders vader, is hier komen wonen. Mijn moeder is dus al op jonge leeftijd hier naar toe verhuisd. Het zal geen verrassing voor je zijn dat een groot deel van mijn familie nog in Turkije woont.

Jij bent van Turkse afkomst, hoe was het om je land van herkomst en je familie te ontmoeten?

Ik ben meer als Nederlander dan Turk opgegroeid. Dingen zoals Sinterklaas, klompen en allemaal andere dingen die je in Turkije niet hebt, had ik wel. Ik was heel klein toen ik voor het eerst naar Turkije reisde. Ik denk dat ik zes jaar was. We gingen naar de boerderij van mijn andere opa. Het was voor mij natuurlijk allemaal wennen. Ik kon mijn familie niet verstaan en had ze ook nooit eerder gezien. Het was een hele andere cultuur. Ik was in het begin heel verlegen, maar al snel kroop ik uit mijn schulp. Lekker in het weiland spelen, op de tractor rijden: ik vond dat echt geweldig! Ookal kon ik mijn familie niet verstaan, toch vond ik wel een manier om mijn boodschap over te brengen. Jammer genoeg ben ik er al jaren niet meer geweest.

Een onbekende tante

Izy vraagt Mohamad te vertellen over zijn meest bijzondere ervaring.

Je vertelde laatst over je grote familie, hoe zit dat in elkaar?

Ik kom uit Syrië, uit Raqqa. Mijn vaders familie woont daar en is heel groot. Ze wonen in soort wijk, allemaal dicht bij elkaar. Ik dacht eerst dat ik drie tantes en zes ooms had, maar het bleek  dat ik nog een onbekende tante had. Zij woont in Saudi-Arabië, dus dat was wel een verrassing.

Hoe komt het dat je die tante niet kende ?

Twintig of dertig jaar geleden werkte mijn vader in Saudi-Arabië. Pas toen ik mijn tante voor het eerst zag, vertelde mijn vader hierover en dat zij daar ook was. Mijn vader keerde terug naar Syrië en mijn tante is in Saudi-Arabië gebleven en daar ook getrouwd. Dit was allemaal voor mijn tijd.

Hoe ging de ontmoeting met je tante dan eigenlijk?

Mijn vaders familie woont in Raqqa naast elkaar. De deuren staan altijd open, iedereen is welkom. Ergens in 2013 was de eerste dag van het Suikerfeest en toen kwam er een onbekende vrouw binnenwandelen met haar kinderen. Ik kende haar niet en  zei: ‘Oma, we hebben bezoek.’ ‘Dat is geen bezoeker’, riep Oma uit. ‘Dat is je tante.’ Verbaasd keek ik mijn oma aan. ‘Mijn tante? Ik heb drie tantes.’ ‘Nee’, zei oma. ‘Je hebt er vier, maar zij woonde in het buitenland. Dit zijn haar kinderen, jouw neven en nichten.'

Lijkt mij onverwachts en raar om haar opeens te ontmoeten, hoe vond jij het om jouw tante te ontmoeten?

Ik was in het begin verbaasd en begroette haar niet eens. Uiteindelijk was ze wel aardig en zelfs grappig. En ze gaf me geld, daar was ik wel blij mee, haha.