Voor een kind zorgen is voor de toekomst zorgen

20 oktober 2017 - Hisham, Rachma en Phebe

Jongeren gevlucht uit eigen land en Nederlandse jongeren die samen bloggen over school, religie, toekomstdromen, de liefde of welk onderwerp dan ook, dat is Write 2 Unite. Gedurende twee maanden verschijnt er elke week een nieuwe blogpost. De Syrische Hisham (18), de in Indonesië geboren Rachma (16) en de Nederlandse Phebe (15) bloggen samen. Dit keer over kinderen en kinderrechten.

Write 2 unite help kinderen

Je komt thuis van school en gaat buitenspelen. Je hebt op school net geleerd hoe de tafel van drie gaat. Rond zes uur roept je moeder je naar binnen voor het eten. Daarna ga je nog even lezen of gamen en dan naar bed. Zo zou de jeugd van ieder kind er uit moeten zien, toch? Althans, dat vinden wij. Maar hebben kinderen het overal wel zoals ze het zouden moeten hebben?

Iedereen weet dat de kinderrechten in armere landen minder worden nageleefd. Zo werken er kinderen dagenlang in fabrieken voor een heel laag loon. Dat is zeker niet goed, ook volgens het Kinderrechtenverdrag. Maar misschien is dat voor hen wel normaal. Hoe zou hun kijk zijn op ‘kind zijn’? Als ze dagelijks kinderen zien werken in fabrieken, is dat voor hen dan een normale jeugd? Rachma: 'Door mijn Indonesische roots ben ik veel in Indonesië geweest. Daar zie ik wel eens kinderen bedelen op toeristische plekken. Ze zien er niet uit alsof het echt noodzakelijk is dat ze daar staan te bedelen. Ik weet dat ze overdag wel gewoon naar school gaan, maar waarom bedelen ze dan? Doen ze dat uit zichzelf of worden ze gestuurd door hun ouders?'

Kind zijn moet overal hetzelfde zijn. Het moet niet zo zijn dat je in het ene land meer kind kan zijn dan in het andere land. Iedereen is ooit kind geweest dus moet iedereen ook dezelfde dingen aangereikt krijgen als kind.

Hisham over vluchten: 'Het was zeker niet de beste reis die een kind zelfstandig kon maken. Het kostte me mijn jeugd.'

Hisham over vluchten: 'Het was zeker niet de beste reis die een kind zelfstandig kon maken. Het kostte me mijn jeugd.'

Hisham over vluchten: 'Het was zeker niet de beste reis die een kind zelfstandig kon maken. Het kostte me mijn jeugd.'

Rachma: ‘Kind zijn is spelen, avonturen beleven, domme dingen doen en leren van je fouten. Kind zijn is experimenteren, je eigen regels opstellen maar ook volgens de regels van anderen leven. Kind zijn is de goede en slechte dingen van de wereld ontdekken. Kind moet iedereen zijn geweest.'

Hisham: Als kind leefde ik vijf jaar in een land waar de oorlog oplaaide. Kun jij je voorstellen hoe dat was en hoe en waarom ik naar Nederland ben gekomen? Als kind in de oorlog miste ik zoveel rechten. Naar school gaan was dan misschien nummer één, want dat kon niet of alleen onder levensgevaarlijke omstandigheden. Maar wat ik het meest miste zit veel dieper. Als ik naar de gezichten van de kinderen keek, zag ik geen ijverige kinderen die nuttige dingen leerden. Ik zag eigenlijk alleen maar levende wezens die verlangden naar de dag dat ze zonder angst leven. Een leven zonder dat iemand van hun familie gewond raakt of er opeens iets raars gebeurt. Een kind moet zich daar helemaal niet mee bezighouden.'

Hisham besloot daarom te vluchten. 'Het was zeker niet de beste reis die een kind zelfstandig kon maken. Het kostte me mijn jeugd. Maar vergeleken met de omstandigheden in Syrië was deze reis voor mij de beste stap naar voren die ik kon maken.'

Iedereen heeft een andere kijk op hoe de jeugd van een kind zou moeten zijn. De een vindt bijvoorbeeld dat een kind hard moet werken, terwijl de ander vindt dat je als kind nog volop moet genieten van het leven zonder verantwoordelijkheden. Waar iedereen het wel over eens is, hopen wij, is dat de rechten van het kind nageleefd moeten worden.

Als je googelt op definitie van een kind kom je al snel op: Een kind is een mens jonger dan achttien jaar. Een kind is een nakomeling van een man en een vrouw in de vorm van een zoon of een dochter. Kinderen zijn mensen met de leeftijd van nul tot achttien jaar. Dit is vastgesteld door het Verdrag inzake de Rechten van het Kind.

Wij vinden die definitie niet helemaal volledig. Wij vinden dat in de jeugd van een kind het belangrijk is dat een kind zich geen zorgen hoeft te maken over zijn rechten. Het moet vanzelfsprekend zijn dat een kind onderdak, voedsel, liefde, onderwijs heeft en veilig is. Een kind moet zich ook niet alleen lichamelijk kunnen ontwikkelen, maar ook geestelijk. Hij moet de ruimte krijgen zich te ontwikkelen zoals hij zelf wil. De jeugd is volgens ons de periode waarin je nog niet al te veel hoeft na te denken over de toekomst. Natuurlijk is het leuk om elke week weer een nieuwe droombaan te hebben, maar je hoeft je er nog geen zorgen over te maken. Volgens ons is de jeugd een fijne, onbezorgde tijd.

Wij willen daarom dat de kinderrechten overal worden nageleefd. Of je nu in een arm ontwikkelingsland woont of in een rijk en ontwikkeld land. ‘Kind zijn’ hoort overal onbezorgd te zijn. We leven nu in een periode dat het beter dan ooit gaat met kinderrechten, maar zolang er kinderen honger hebben of moeten werken of vluchten, is het niet goed genoeg volgens ons. Voor een kind zorgen is voor de toekomst zorgen.