Yara Tymts is UNICEF-vrijwilliger in Leeuwarden. Haar inspiratie om kinderen te helpen komt voort uit haar eigen levensverhaal. Tot dit voorjaar leefde de 18-jarige uit Oekraïne gevluchte scholiere met haar familie jarenlang in een AZC. Tijdens het wachten leerde ze vloeiend Nederlands spreken, werd ze politiek actief en zette zij zich in voor andere kinderen die in onzekerheid moeten leven. Met een heldere boodschap: ‘Geef niet op, ga door. En doe wat je wel kunt doen’.
Yara vertelt wat haar drijft en motiveert.
Dit interview is afgenomen in juni 2023.
“Ik wilde graag wat doen voor andere mensen. Ik zit ook in de politiek, bij de jongerenafdeling van de ChristenUnie. Via de politiek kun je iets voor anderen betekenen. Via vrijwilligerswerk kan dat ook. Ik wilde me graag richten op kinderen en toen kwam ik uit op UNICEF.’
“We hebben een pub-quiz georganiseerd, gastlessen gegeven en we hebben ook al spullen verkocht tijdens Koningsdag, flessen ingezameld en geld opgehaald via collectebussen in winkels.”
“Dat ik jarenlang in een AZC heb gewoond. Een paar jaar geleden heb ik voor omroep Fryslan verschillende kinderen in het AZC geïnterviewd om te laten zien hoe moeilijk het is om zo lang op een beslissing van het IND te wachten. Ik begrijp heel goed hoe het is voor kinderen die moeten vluchten, wachten na het vluchten of ergens anders heen moeten als er een ramp is gebeurd. Ik wil die kinderen zo goed mogelijk helpen.”
“Ik ben in Oekraïne geboren, op de Krim. De Krim was geannexeerd door de Russen en onze paspoorten werden door de Russen afgepakt. Die kregen we nooit meer terug. Ik was toen negen en had een broertje van twee. Toen zijn we het land uit gevlucht. We hadden geen idee waar we terecht zouden komen. We kwamen aan in België. Na een jaar gingen we naar Nederland.”
“Jazeker. Ik weet eigenlijk niet heel veel meer van Oekraïne. Ik ging me focussen op school en sport. Nu spreek ik beter Nederlands dan Oekraïens. Ik heb ook helemaal geen band meer met Oekraïne.”
“Ik wil andere kinderen helpen om hun situatie te verbeteren. Als kind begrijp je niet goed wat er gebeurt. Dat is niet alleen zo met oorlog, maar ook natuurrampen bijvoorbeeld. Dan ben je ook ineens alles kwijt.”
“We hebben in april eindelijk ‘positief’ gekregen van het IND. Na al die jaren weten we nu dat we in Nederland kunnen blijven. Dat was een lang en zwaar proces. We hadden een paar keer ‘negatief’ ontvangen en hebben daar steeds bezwaar tegen aangetekend.
Er was nog sprake van dat mijn broertje, zusje en ik daar moesten re-integreren. We kennen er niemand meer. En ook werd er gezegd dat de oorlog wel snel afgelopen zou zijn. En toen kwam het goede nieuws ineens. We konden het echt niet geloven. Het was zo lang zo onzeker. Nu willen we zo snel mogelijk weg uit het AZC.”
“Ik zit nu in klas vijf van het gymnasium. Volgend jaar examen en inschrijven. Het jaar daarop echt studeren. Ik denk in Leiden. En ik blijf me inzetten als vrijwilliger om andere kinderen te helpen.”
Geef drie woorden waarmee je UNICEF-vrijwilligers kunt omschrijven.
“Behulpzaam (want je helpt heel veel kinderen), meelevend (omdat je je kunt verplaatsen in de situatie van een ander), doorzettingsvermogen (als je bij UNICEF begint met een actie dan stop je er niet mee).”
“Het zat ons jarenlang niet mee. We kregen de hele tijd een negatieve uitslag, maar je leert wel dat je daar niet de hele tijd aan moet denken. Dat je de hoop niet moet opgeven en dat je door moet gaan. Doen wat je wel kunt doen.”
“Alles is tijdelijk. In Oekraïne hadden we een heel goed leven, totdat ineens iemand je gebied binnenvalt en alles van je afpakt. Nu zitten we in deze fase en kunnen we weer een stukje verder met ons leven. Straks zitten we weer in een andere fase.”
“Golda Meïr. Dat is de eerste vrouwelijke premier van Israël. Zij komt ook uit Oekraïne. Zij was joods en dat zijn we ook. En ook zij moest vluchten. Alsnog gaf ze de hoop niet op en is ze heel ver gekomen in haar leven. Het is niet zo dat ze dat alleen deed uit eigenbelang. Ze dacht vooral na wat het beste was voor haar volk.”
