In de rol van plaatsvervangend landenvertegenwoordiger draagt Rushnan Murtaza bij aan het algemene management van het nationale UNICEF-kantoor, waar ze met vastberadenheid UNICEF-programma's aanstuurt om kinderrechten te verwezenlijken. Met bijna drie decennia aan ervaring heeft Rushnan een indrukwekkend traject afgelegd, van haar oorsprong in Bangladesh tot haar huidige post in Afghanistan, waar ze eerder diende in landen als Namibië, Ghana, Sierra Leone en Nigeria. Ze begon als lokale VN-functionaris en heeft al verschillende internationaal senior managementposities bekleed.
“Al sinds mijn tijd als ambtenaar op het ministerie van Vrouwen- en Kinderzaken in Bangladesh heeft de missie en het mandaat van UNICEF hebben mij altijd geïnspireerd. Ik begon mijn UNICEF-carrière als nationaal kinderbeschermingsmedewerker in Dhaka. Ik zag hoe UNICEF in staat is levens te veranderen. Mijn passie drijft mij om daar te zijn waar ik het meest nodig ben, wat heeft geleid tot mijn huidige rol als de 'second-in-command' bij UNICEF in Afghanistan. Dit land kent één van de grootste humanitaire crises ter wereld. De impact van ons werk is daar dagelijks voelbaar. Ik wist dat deze rol bepalend voor mij zou zijn, zowel professioneel als persoonlijk.”
“Wat me 's nachts wakker houdt, is nadenken over hoe ik een verschil kan maken in het leven van kinderen en moeders. In Afghanistan betekent dit soms het vieren van kleine overwinningen, zoals het openen van een klaslokaal in een dorp zonder school of ervoor zorgen dat vrouwelijke gezondheidswerkers in een mobiel gezondheidsteam mogen blijven werken. Ik krijg ook energie van veldbezoeken: als ik de vonk in de ogen van een meisje zie als ze over haar favoriete schoolvak praat, of de opluchting op het gezicht van een moeder wiens kind wordt behandeld in een door UNICEF gesteund gezondheidscentrum. Het feit dat wij als UNICEF hulp kunnen bieden, voedt mijn drijfveer.”
“Vrouwen over de hele wereld worden in verschillende mate met vergelijkbare uitdagingen geconfronteerd. Door mijn rol bij UNICEF heb ik dit in veel verschillende landen met eigen ogen kunnen zien. Ik moedig mijn vrouwelijke collega's aan om hun uitdagingen te delen en elkaar te steunen. Ondanks onze verschillende achtergronden inspireren we elkaar door verhalen over onze reizen te delen. Het pad is niet gemakkelijk, maar we geven nooit op.”
“Ten eerste en zou ik hen vooral adviseren om van zichzelf te houden, zelfrespect en zelfvertrouwen te hebben , zodat ze ook andere vrouwen kunnen steunen. De wereld heeft jullie nodig - de jonge vrouwen van vandaag worden de leiders van morgen. Laat tegenslag je niet afschrikken; blijf opstaan en vooruitgaan. Andere vrouwen hebben het pad geëffend en wij zijn er om je te steunen.”
“Het verlies van mijn zoon leerde me over de kracht die mensen kunnen opbrengen om schijnbaar onoverkomelijke tegenslagen te overwinnen. Deze ervaring leerde me over mezelf en de veerkracht van de menselijke geest in tijden van wanhoop. In mijn tijd bij UNICEF heb ik mensen ontmoet die grotere verliezen hebben geleden dan ik en ik heb geleerd dat we kunnen volhouden met de steun van anderen. Betekenis en het vinden van een doel in onze acties kan ons helpen om verder te gaan en kan er zelfs toe leiden dat we opbloeien. Dat is iets wat ik in mijn werk inbreng.”
“Mijn komst naar Afghanistan was een bepalend moment in mijn carrière vanwege de bijzondere ontberingen waarmee Afghaanse vrouwen en meisjes te maken hebben. Hun wanhoop is voelbaar terwijl hun wereld dagelijks kleiner wordt. UNICEF heeft mij door persoonlijke tragedies heen gesteund en vandaag, met UNICEF, breid ik die steun uit naar vrouwen en meisjes in Afghanistan. Naast het bieden van materiële hulp werken we er actief aan om hen zeggenschap te geven, hen te betrekken bij beslissingen in de gemeenschap, leermogelijkheden te behouden en werkgelegenheid te bieden in sectoren waar vrouwen nog kunnen werken. We zorgen ervoor dat Afghaanse vrouwen en meisjes gezien en gehoord worden door ons en de rest van de wereld.”
“Gendergelijkheid is een principe dat mannen en vrouwen ongeacht hun achtergrond zouden moeten omarmen. Mannen en jongens spelen een cruciale rol door de genderkloof te erkennen en de keuzes van vrouwen te respecteren. Zij moeten deel uitmaken van de verandering en we moeten samen een rechtvaardigere wereld creëren om het leven vandaag en morgen voor iedereen beter te maken.”
“Toen ik na een aardbeving naar dat gebied ging en een groep vrouwen en meisjes ontmoette die hun familieleden en huizen hadden verloren en zelf gewond waren geraakt, vertelden ze over de aanwezigheid van een gezondheidspost, in de vorm van een tent, en hoe ze steun kregen. Het maakte me nederig om te horen dat ze ondanks een traumatische gebeurtenis toch de veerkracht hadden gevonden om waardering en erkenning uit te spreken voor de toewijding van de vrouwelijke gezondheidswerkers in hun gemeenschap. Het was een dankbaar moment.”
“Nelson Mandela is voor mij persoonlijk een voorbeeld met zijn compassie en vergevingsgezindheid. Professioneel heb ik ook bij UNICEF gewerkt met uitzonderlijke vrouwen - leiders in grote en kleine kringen – door wie ik geïnspireerd ben. Zij hebben mij gevormd en gestimuleerd om een leider te worden. Ze hebben ons geaccepteerd zoals we zijn, om ons te helpen groeien en de wereld een betere plek te maken."
