Félicité's drijfveren

Waarom ben je dit werk bij UNICEF gaan doen?  

"Tijdens mijn werk bij het ministerie van Wetenschappelijk Onderzoek in Congo werkte ik voor het eerst samen met UNICEF. Destijds was er een gewapend conflict, waardoor mensen vanuit de hoofdstad Brazzaville vluchtten naar omliggende bossen, waar ze soms maandenlang verbleven. Ik moest voor de veiligheid van mijzelf en mijn kinderen noodgedwongen verhuizen naar mijn geboortestad Pointe Noire, de 2e stad van Congo.” 

“Toen de landenvertegenwoordiger en de toenmalige regionale directeur van UNICEF tijdens een missie naar Pointe Noire kwamen zagen ze de problemen van de ontheemde bevolking. Met name de ernstige ondervoeding bij kinderen. Toen vroeg de vertegenwoordiger mij of ik UNICEF wilde komen ondersteunen als voedingsdeskundige. Samen met het UNICEF-team bezochten we het voedingscentrum in Brazzaville waar kinderen met ondervoeding werden behandeld. Ik had in mijn hele leven in Congo nog nooit zo'n extreme ondervoeding gezien en had nooit gedacht dat ik zo'n situatie in mijn land zou meemaken. Het raakte me in mijn hart.”  

“Op de terugweg begon ik te huilen in de auto. Toen zei de vertegenwoordiger tegen me: ‘We huilen niet; maar we hebben je nodig omdat we niet de expertise hebben om met deze crisissituatie om te gaan.’ Vanaf dat moment, besloot ik om bij UNICEF te gaan werken, en dat was in 2000.” 

Wat drijft jou en hoe motiveer jij jezelf in je dagelijkse werk? 

“UNICEF’s mandaat heeft grote impact, omdat het over kinderen gaat. Kinderen zijn onschuldig; ze zijn machteloos en ze hebben volwassenen nodig die hen komen ondersteunen. Ik voel me bevoorrecht, omdat ik de kans had naar school te gaan en te worden wie ik ben, omdat iemand langs de lijn me hielp. En als ik al die jonge kinderen zie die niet naar school kunnen, zeg ik tegen mezelf: ‘Wat kan ik doen?’ Dat is mijn drijfveer.” 

Hoe motiveer en inspireer je anderen, vooral de vrouwen om je heen? 

“Ik vind altijd dat je jezelf moet zijn. Ik ben een vrouw met principes, maar ik heb ook dromen. Ik geloof dat alles mogelijk is. Je kunt vallen, maar sta op en ga door. Dat is wat ik de jonge vrouwen die ik ontmoet vertel. Ik weet dat het leven zwaar is voor jonge vrouwen, vooral in Afrika, vanwege de manier waarop de maatschappij in elkaar zit. Als ik hen kan inspireren, omdat ik uit een klein land kom en het daar heb gemaakt, dan kunnen zij het ook maken. Dat is wat ik tegen ze zeg. En wees bescheiden, want we weten niet alles. Door naar mensen te luisteren, leer je elke dag. Tijdens mijn werk ontmoette ik een jong meisje in Guinee en zij vertelde me dat ze dankzij UNICEF een betere versie van zichzelf kon worden. Dat was zo inspirerend. Ze woonde in het bos, in een heel afgelegen gebied. Ik hoop dat mensen zoals zij de kans krijgen om ook een bijdrage te leveren aan zichzelf, hun gemeenschap en hun land.” 

Welk advies geef je de meisjes van vandaag mee om de krachtige vrouwen van morgen te worden? 

“Streef altijd naar het beste, heb een droom en wat er onderweg ook gebeurt, blijf je droom volgen. Meestal denken vrouwen met macht dat ze zich als mannen moeten gedragen, agressief moeten zijn. Nee, je moet het vrouwelijke in je naar boven halen, in wat je doet. En dat is voor mij een les. Ik ben geen man met macht geworden. De wereld heeft zowel vrouwelijke als mannelijke eigenschappen nodig om in balans te zijn. De aandacht voor soft skills groeit. Zorgzaamheid is belangrijk. Je kunt niet ten koste van alles resultaat behalen. Als je voor mensen zorgt, geeft dat veel voldoening. Als ik mensen zie die ik heb kunnen inspireren of die mij hebben geïnspireerd om vandaag de dag een vrouw in een leidende positie te zijn, dan zeg ik: 'ja, het is mogelijk’. Dus mijn advies voor meisjes en jonge vrouwen is: wees jezelf, wees principieel en probeer altijd een betere versie van jezelf te worden.” 

Welke levensles heeft voor jou persoonlijk de meeste impact gehad? 

“Er zijn meerdere lessen die impact hebben gehad. Ik heb, overal waar ik voor UNICEF ben geweest, mensen ontmoet en allemaal hebben ze me een levensles geleerd. Mijn vader leerde me dat ik moet staan voor waar ik in geloof en dat ik altijd het beste van mezelf moet geven. ‘Als je op school zit, wees dan de beste’. Dan krijg je iets. In die tijd was dat een beetje revolutionair voor een vrouw, maar dat was de eerste les die ik leerde. Ook werd ik beïnvloed door mijn oom. Hij is een bekende schrijver, maar hij was zo bescheiden. Daardoor leerde ik: als hij nederig is, waarom zou ik dat dan niet zijn? Al die mensen die ik op mijn levensweg ontmoette, hebben me geholpen te worden wie ik nu ben.” 

Is er een bepaald moment in je UNICEF-carrière dat je altijd bij zal blijven? 

“Veel momenten zullen me altijd bijblijven. Vooral herinner ik me dat ik in Afghanistan was en oog in oog stond met de gewapende Taliban. De mensen in het dorp geloofden zo in UNICEF dat zij tegen de Taliban zeiden: 'Nee, je kunt je wapen niet tegen hen gebruiken. Ze komen ons helpen.’ En het moment dat we een kraamafdeling bezochten en ik een kind geboren zag worden, een nieuw leven dat op de wereld werd gezet. Dat zal ik nooit vergeten. Door die ontmoetingen en momenten voel ik dat het de moeite waard is wat we doen. Ook denk ik aan mensen die in moeilijke situaties leven. Dan realiseer ik me dat bevoorrecht ben. Die situaties uit mijn professionele leven hebben impact op me gehad. Maar ook mijn gezin: ik heb drie dochters die vrouw zijn geworden en dat geeft me het gevoel dat ik iets door te geven heb.” 

Op welke manieren draagt UNICEF bij aan het empowerment van vrouwen en meisjes en hoe speel jij hierin persoonlijk een rol? 

"Wat me echt heeft geholpen in mijn professionele leven als vrouw was het omarmen van het begrip dat het leiderschap van vrouwen anders is dan het leiderschap van mannen. Dat netwerk van zusters – het zusterschap, in een door mannen gedomineerde wereld, is nuttig en nodig. We moeten doorgaan met initiatieven die jonge vrouwen ondersteunen. Toen ik bij UNICEF kwam, had ik een gezin. Maar als je bij UNICEF gaat werken, lever je altijd wat tijd in. UNICEF kan nog meer doen om vrouwen te ondersteunen, vooral in die fase waarin ze zich voorbereiden op het krijgen van kinderen en een gezin, en ze moeilijke beslissingen moeten nemen. We moeten beter kijken naar de balans tussen werk en privé. Jonge vrouwen moeten zich gesteund voelen en moeten met andere vrouwen kunnen praten die hen kunnen helpen om hun eigen beslissingen te nemen, want uiteindelijk is het jouw beslissing.”   

“Ik neem altijd de tijd om met jonge vrouwen gesprekken te voeren. Ik heb een aantal jongeren gecoacht en gesteund. Ik push jonge vrouwen ook altijd om kansen te grijpen. Er was bijvoorbeeld een jonge vrouw die in een veldkantoor werkte waar de meerderheid van het personeel man was. Dat was moeilijk. Ze nam contact met me op en we hebben lang met elkaar gesproken. Ze stond op het punt om het op te geven en ontslag te nemen. Maar na ons gesprek besloot ze toch te blijven.” 

Welke rol spelen mannen en jongens vanuit uw perspectief bij het bevorderen van gendergelijkheid? 

“Ik denk dat we meestal de neiging hebben om de nadruk te leggen op meisjes en vrouwen, maar vrouwen en mannen moeten samen leven. We moeten onze jongens leren begrijpen dat de manier waarop ze zijn opgevoed soms niet helpt. We moeten jongens en mannen steunen om gendergelijkheid te omarmen, dat helpt hen ook verder. Als je een koppel hebt dat in balans is, rust er minder gewicht op de schouders van de man. Soms zijn het vrouwen die dit creëren. Toen ik opgroeide, zei mijn moeder tegen me: 'kom naar de keuken'. Maar dat wilde ik niet, ik wilde voetballen. En mijn vader zei: 'laat haar voetballen.’ We moeten ervoor zorgen dat mannen hun rol begrijpen en hun zussen of andere vrouwen in hun omgeving steunen. Bij gender gerelateerd geweld zouden mannen moeten zeggen: ‘nee, dit is niet acceptabel, dat moeten we niet doen.’ Hiervoor moeten we mannen en jongens helpen om de samenleving te begrijpen en ieders rol daarin.” 

Wie is voor jou een voorbeeld? 

"Ik lees graag filosofen en naar wie ik altijd verwijs is Lao Tzu, een Chinese filosoof die schrijft over het leven, over vriendschap, liefde en werk. Een andere schrijver is Khalil Gibran, een Libanese filosoof. Hij schreef over de Profeet en over kinderen en de toekomst en dat wat er gedaan moet worden. Mensen die ik tijdens mijn werk ontmoet inspireren me ook. Denk maar aan dat jonge meisje, die aangaf dat UNICEF haar de ruimte gaf om een betere versie van zichzelf te worden. Dat zal ik altijd meenemen. Jongeren zijn de toekomst. In een goede omgeving kunnen ze gedijen, zich ontwikkelen en tot bloei te komen. Het gaat niet om ons, maar om de generatie na ons. We moeten teruggeven, zodat zij zich ook gesteund voelen.”