Suzanne  walter en yvon training rift valley marathon kenia

'Een onvergetelijke ervaring'

Hoe was het? Leek wel de hamvraag te zijn van deze week. Maar wat moet je daarop antwoorden? Het lukt me gewoon niet om dat in een paar zinnen te doen. Het was zo veel. Het was geweldig, indrukwekkend, supergaaf, emotioneel, afzien, genieten, warm, hartelijk, nat, blubberig, schitterend, inspirerend, ontroerend en nog meer van dat soort woorden. Het was een ongelofelijk avontuur in een andere wereld, in een prachtig land met machtig mooie mensen. Een week die ik nooit meer ga vergeten. In deze blog ga ik een poging wagen de hamvraag voor je te beantwoorden. Wish me luck!

Aankomst groep Rift Valley Marathon in Eldoret Kenia

Wat een warm welkom in Eldoret door Lornah Kiplegat

Nog steeds voelt het onwerkelijk. Een week geleden liepen we rond in de Rift Vallei. Net gefinisht met zijn allen. Moe maar trots op onze prestatie. Vandaag lopen we weer gewoon op Nederlandse bodem, maar ben ik nog steeds niet helemaal geland. Mijn hoofd is er nog niet helemaal bij. Er gaat geen uur voorbij dat ik niet even denk aan de lieve Keniaanse mensen, het rondlopen in hardlopersmekka Iten, de meer dan heftige marathon, de toffe groep mensen waar we mee op pad waren, enz. Het is me steeds duidelijker waarom deze tocht niet gewoon marathon heet, maar de Unicef Rift Valley Marathon EXPERIENCE. Want dat was het! Een onvergetelijke ervaring.

Wat een week

We hebben natuurlijk ontzettend veel meegemaakt deze week. Een korte opsomming. Een warme ontvangst in Nairobi door Lornah Kiplagat, een (korte) overnachting in een prachtig hotel met daarna een ochtend safari waar we neushoorns, giraffen, leeuwen en nog veel meer moois hebben gespot. De doorreis naar Eldoret, waar we hartelijk toegezongen werden bij aankomst en onze eigen omslagdoek kregen in de kleuren van de Masaai. Daarna per auto door naar Iten, onze eindbestemming Lornah's High Altitude Training Centre (HATC).

Ons eerste loopje op Keniaanse bodem na een losmaak 'training' door Marko Koers. Echt voelen wat die hoogte met je doet. Bijkomen bij het zwembad of in de 'club' op zoek naar het beste wifi moment om je ervaringen te delen met het thuisfront. Horen hoe Lornah haar verhaal vertelt over haar succes en het ontstaan van het HATC.

Suzanne tijdens schoolbezoek project Football for Water

Suzanne is onder de indruk van het schoolbezoek in Kenia. 

De Keniaanse kids

Het schoolbezoek. Met eigen ogen zien hoe hard deze kids onze hulp kunnen gebruiken. Ervaren hoe warm en hartelijk ze allemaal zijn. Samen spelen en lachen met ze en selfies maken. De toilet- en watervoorzieningen bekijken, waar het allemaal om te doen is. De toespraken van weet ik veel welke officials aanhoren en echt het volste vertrouwen krijgen dat de schoolleiding en Unicef Kenia er alles aan doen om het opgehaalde geld op de best mogelijke manier te benutten. Ingestudeerde toneelstukjes en liedjes van de kids bekijken en als groep een poging doen samen ook nog wat te zingen. Hoe succesvol deze poging was, daar zijn de meningen over verdeeld ;)

Walter geniet van het uitzicht op de Rift Valley in Kenia

Samen met Walter en Yvonne heb ik 20.000 euro opgehaald voor de scholen in Kenia!

Prachtig uitzichtpunt

De ongelofelijke plensbui en de tocht terug door de modder. Waar de shortcut een niet al te geniaal plan bleek te zijn toen alle auto's één voor één vast kwamen te zitten in de blub. En de helden van Kenianen die ons weer op weg hielpen. 

Een korte training op de baan van Lornah's Sports Academy van niemand minder dan twee winnaars van de Rotterdam marathon. Een poging om op die baan 400 meter in hun marathon tempo te lopen. Dream on... Een tocht naar het prachtige uitzichtpunt over de Rift Vallei en de verkenning van de eerste 15 km van het marathon parcours per bus. Daarna zat de schrik er goed in.

Suzanne en Yvonne liepen samen de Rift Valley Marathon

Suzanne en Yvon gaan hand in hand en met tranen in de ogen over de finish.

De marathon!

En toen raceday... Starten in alle vroegte. De zenuwachtige maar positieve energie van een groepje Nederlanders en Kenianen. Een pittig, glad, stijl en blubberig maar schitterend parcours. Steeds opnieuw de centimeters klei onder je schoenen vandaan proberen te halen, omdat dat echt niet lekker loopt. Wetende dat je twee passen verder weer net zo veel klei onder je voeten hebt hangen. Honderd (minstens) keer horen 'how are you, how are you?' van alle kids die onderweg naar je toe kwamen hollen en met je mee liepen. 

Balen omdat het er op het begin op leek dat mijn hak het toch niet ging volhouden. Wat gelukkig niet zo bleek te zijn. Met een groepje stuivertje wisselen en je samen afvragen of we nog steeds niet het hoogste punt van Kenia bereikt hebben. Na de volgende bocht begint de afdaling echt... Dan tot aan je enkels de blubber in en de laatste 10 kilometer met natte voeten naar de finish. Die dan eindelijk na 5 uur en 3 kwartier echt in zicht komt. Hand in hand met Yvon de finish over. De ontlading die dan volgt bij het warme onthaal. De tranen schieten weer in mijn ogen.

Maar het mooiste en meest indrukwekkende dat me is bijgebleven van deze week moet ik je nog vertellen. Dat verhaal vat voor mij helemaal samen waar het deze week om ging. Het vertelt alles. En dan heb ik het over het verhaal van een 13-jarig meisje Mari.

Deelnemer Alewijn samen met Mari over de finish Rift Valley Marathon

Alewijn samen met Mari na hun finish van de Rift Valley Marathon

Mari

Na zo'n 1,5 - 2 km lopen gaat Alewijn op het gladde en stenige parcours onderuit. Zijn knie ligt open en zijn ribben zijn gekneusd. Wij zien het niet gebeuren, maar Mari wel. Zij komt uit haar huisje van klei en riet aangesneld om hem te helpen en loopt vervolgens met hem mee. Ze sluit zich aan bij de achterhoede en loopt ook een tijdje aan mijn zij toen ik achterop bleef vanwege de pijn aan mijn hak. Ze rent gewoon met ons mee. Het hele stuk stijl omhoog. In de blub. Alsof het niks is. Op haar slippers...

Uiteindelijk verlies ik haar uit het oog, maar bij het 20 km punt is ze daar ineens weer. Ze heeft ondertussen net als wij een startnummer gekregen: 85. Blijkt dat ze hele stukken met ons meeloopt. Tot ze uiteindelijk samen met Alewijn over de finish mag rennen. Nog steeds op haar slippers... Wat een heldin!!

Alewijn nodigt haar samen met haar moeder uit voor onze BBQ die avond. Daar wordt ze in het zonnetje gezet door verschillende officials en ontvangt zij als enige naast de gouverneur en Lornah een pen van de Magistraat. Natuurlijk krijgt ze hardloopschoenen en een hardlooptenue van Lornah. Ze gaat nu kansen krijgen die ze misschien nooit zou hebben gekregen. Gewoon omdat ze uit de goedheid van haar hart met een stel maffe Nederlanders meeloopt terwijl zij hard werken om het sponsorgeld dat ze gekregen hebben voor de kids in Kenia echt te verdienen.

Alewijn weet het heel treffend te zeggen. Hij kwam naar Kenia om de kids in Kenia te helpen en uiteindelijk helpt dit meisje hem de finish over. Veel mooier wordt het volgens mij niet. Er zijn nog veel meer foto's en verhalen en ik praat je graag een keer live bij. Maar ik hoop dat ik de vraag 'Hoe was het?' zo alvast een beetje heb kunnen beantwoorden.

Na de finish van de Rift Valley Marathon met Lornah Kiplegat

Yvonne, Pieter, Lornah, Suzanne en Walter

Dank! Dank! Dank!

Voor ons zit deze week erop, maar hij zal nog lang, heel lang in mijn geheugen bij me blijven. Ik voel me ontzettend dankbaar dat ik hier onderdeel van mocht zijn. Dank aan iedereen die me gesteund heeft, door te sponsoren en door alle ontzettend lieve, warme, aanmoedigende berichtjes.

Lieve Yvon en Walt, machtig dat ik dit met jullie samen mocht meemaken. Lieve team Unicef Nederland loopgenoten jullie zijn prachtige mensen stuk voor stuk. En natuurlijk Maurice, Walther, Unicef Nederland, Lornah en Pieter dank dat jullie dit event mogelijk hebben gemaakt. Wat een fantastische week hebben we er met zijn allen van gemaakt.

Ondertussen ben ik stiekem ook een beetje verliefd geworden op Kenia, het land en de mensen. Ik was er zeker niet voor het laatst! Om dan toch nog maar even praktisch af te sluiten na al het oprechte sentiment. Ik kan het nu uit de grond van mijn hart zeggen. Het geld komt helemaal goed terecht en deze prachtige Keniaanse kids verdienen het allemaal!

XX, Suzanne